De reismomenten die we ons nog lang herinneren
Door , op
Delphine, Julien, Emilie, Lucas... elk van hen maakte een reis om nooit te vergeten! Allen hebben tijdens hun reis bijzondere momenten meegemaakt. Graag delen we in dit artikel hun belevingen zodat u inspiratie kunt opdoen voor uw toekomstige reisavonturen!
Slapen onder de sterren in de Damaraland Woestijn
Reismoment van Delphine, redactiemanager bij Evaneos, wereldreiziger en fanatieke bergbeklimster.
Onze lokale reisagent Ingrid woont al twintig jaar in Namibië en kent de Damaraland Woestijn op haar duimpje. Bij elke stop deelt ze bijzondere anekdotes, gevuld met wilde dieren, unieke avonturen en onvoorwaardelijke liefde voor het buitenleven.
Na een warme dag waarop we tussen de rotsachtige landschappen op zoek gingen naar de sporen van de wilde dieren in het gouden zand, kwamen we bij ons kamp aan om te genieten van de avondkoelte. Geen barrières, geen hekken, slechts een paar tenten in de holte van de rotswanden en de regel om geen eten bij ons te houden om onverwachte bezoekjes te voorkomen. Het knetteren van het vuur was het enige geluid dat de val van de nacht markeerde.
Plots klonk er een machtig gebrul dat de hele vallei vulde. Het was een woestijnleeuw die in de verte onze aanwezigheid signaleerde. Na een paar minuten verdween het gebrul en maakte het plaats voor de nachtrust. De plotselinge opwinding bracht een einde aan een intensieve dag.
Alleen op Nosy Iranja
Reismoment van Julien, fotograaf bij Evaneos, gepassioneerd in fotografie en de Japanse keuken.
Nosy Iranja in Madagaskar is de naam van twee eilanden die met elkaar verbonden zijn door een dunne strook zand, ongeveer twee uur varen van Nosy Be. Het is mogelijk om er overdag heen te gaan om te genieten van de stranden zo ver het oog reikt. Maar om de magie echt te voelen, adviseerde de lokale reisagent ons om daar minstens één nacht door te brengen. En wat een goed idee: rond 15.00 uur verlieten alle bezoekers het eiland en hadden we het turquoise water, oogverblindend wit zand en majestueuze palmbomen helemaal voor onszelf.
Het zwemmen met enorme zeeschildpadden en grote families dolfijnen was een uniek voorrecht. Vervolgens brachten we de avond door op het eiland en verzamelden we ons rond een tafel, met onze voeten in het het zand genoten we van de vangst van de dag die de lokale vissers voor ons hadden bereid. Uiteindelijk was het tijd om naar onze hut te gaan. We werden in slaap gewiegd door het geluid van de golven van de Indische Oceaan. Dit zijn momenten die altijd bij ons zullen blijven als het hoogtepunt van onze reis naar Madagaskar.
Onder de hemel van Ierland
Reismoment van Chloé, redacteur bij Evaneos, fervent wandelaarster en verslaafd aan elektronische muziek.
Hier zijn we alle vier, mijn man, onze twee tieners en ik, aan de voet van Mount Brandon, klaar voor een wandeling van 17 km die ons naar de top van deze berg leidt. De berg ligt op 950 meter boven zeeniveau op het schiereiland Dingle. Florian, de lokale reisagent raadde ons deze route aan voor het prachtige panorama uitzicht vanaf de top.
We gingen op pad om de berg te veroveren langs de pelgrimsroute die een eerbetoon is aan San Brandon, een heilige navigator die de Amerikaanse kust vanaf de top van de berg heeft gezien. Op het steile pad ontmoeten pelgrims en wandelaars elkaar en ze verzamelen zich aan de voet van de 12 witte kruisen die het pad markeren. Hier namen we rust en luisterden we naar de liederen van de gelovigen. Wat een sfeer!
Bij het tiende kruis was de lucht bedekt met wolken en plotseling steeg de wind. Boven ons was een storm gaande, de thermometer gaf zeven graden aan en we konden elkaar niet meer zien. “Tempo!”, zeiden we, het was te koud om door te gaan, ondanks dat we het mooie uitzicht niet hadden gezien. Dus we begonnen voorzichtig langs de bergkam af te dalen.
Plots, toen we alle hoop op het beloofde panorama uitzicht al verloren hadden, trokken de wolken zich terug. De oceaan verscheen in al zijn onmetelijkheid en fonkelde met een verblindend licht onder de zon. Zo'n onverwachte beloning... de schoonheid van het landschap heeft ons letterlijk betoverd. Een leuke verrassing die een dag vol emoties een happy end heeft gegeven dat we ons nog lang zullen herinneren.
Met het gezin op bezoek bij de olifanten
Reismoment van Emilie, Marketing Manager bij Evaneos, data-lover en reizende moeder.
Afgelopen november hebben we onze eerste grote familiereis gemaakt met onze dochters van 4 en 6 jaar. Op weg naar Thailand! Wat ik leuk vond aan deze bestemming is dat het geschikt is voor ontdekkingen met jonge kinderen in alle veiligheid. Op advies van onze lokale reisagent vertrokken we op de 5e dag richting Chiang Rai om een reservaat van olifanten te bezoeken. Dankzij het advies van het lokale reisbureau wisten we dat we een heiligdom bezochten dat deze dieren, die helaas te vaak worden uitgebuit, met respect behandeld. Doordat we Thailand midden in het regenseizoen bezochten was het een stuk minder toeristisch en daarom hadden we het geluk de hele dag alleen te zijn met de dikhuiden.
Onze dochters leerden hen als eerste te benaderen in het grote park. Vervolgens gingen we met ze in bad, masseerden we ze en leerden we vervolgens hoe we hun favoriete gerechten kunnen bereiden. Aan het eind van de dag waren we 'niet eens meer bang' om de olifanten rechtstreeks met de hand te voeren met pannenkoekjes, plakrijst en bananen. Het was een van de mooiste momenten van onze reis, een ervaring voor jong en oud.
Te paard in de bergen van Centraal Azië
Reismoment van Lucas, developer bij Evaneos en liefhebber van willekeurige weetjes.
Centraal-Azië is een continent dat heel veel magische beelden oproept: de steppen, de yurts, de ruiters, de gefermenteerde melk… De veelzijdigheid van de omgeving en de kans op onverwachte ontmoetingen wekte de nieuwsgierigheid van mij en die van mijn vrienden. We besloten een uniek land te gaan verkennen: Kirgizië!
Op advies van Assel, onze lokale reisagent, wilden we in twee dagen de Tchon-Kemin-pas te paard oversteken onder begeleiding van twee gidsen en een kok. Al snel verlieten we de gebaande paden en merkten we dat we oprukten in de bergen. Geen mens in de buurt en een adembenemend landschap van lariksen en bloemrijke weiden die de hellingen bedekten.
De reis was niet gemakkelijk. We staken rivieren over, trotseerden enkele steile berghellingen en we luisterden naar wilde geluiden van de nacht. Maar wat een ongelooflijk gevoel van voldaanheid toen we uiteindelijk de pas overstaken en een nieuwe vallei bereikten. Als klap op de vuurpijl en dankzij ongelooflijke logistiek, stonden er twee auto's aan het einde van een onverharde weg ons op te wachten om onze reis voort te zetten.
Zonsopgang bij Pico do Arieiro
Reismoment van Marine, UX Designer bij Evaneos.
We stonden om 6 uur ‘s morgens klaar bij ons pension op Madeira. Carlos, onze lokale reisagent, zette ons af bij de top van Pico do Arieiro zodat we konden wachten op de zonsopgang. Een heerlijk ontbijt, bereid door onze gastheer, hielp om ons ongeduld in te dammen.
Enkele seconden later werd een deken van wolken verlicht door zonnestralen. Het bergachtige landschap, voorheen gekleurd met pasteltinten, was nu doordrenkt met goud. Deze schitterende, kleurrijke show gaf ons onmiddellijk een boost aan energie om een van de mooiste excursies van ons verblijf op het eiland te maken. Een lucht- en mineralen excursie over de bergkammen bracht ons naar de top van het eiland: Pico Ruivo. De inspanning van de klim gecombineerd met de schoonheid van het landschap blijft altijd bij me.
"Het is zeven uur' s avonds en ik wacht nog steeds"
Reismoment van Clément, Brandmanager bij Evaneos, die de aarde graag vanuit de lucht ziet.
Het is 19.00 uur en de zon is meer dan drie uur geleden ondergegaan. Het is verontrustend, maar dan zijn we midden december in Zweeds Lapland, waar er maar een paar uur zon per dag is. Het is dankzij deze sluier van duisternis dat ik geduldig wacht bij het raam van mijn houten hut.
Ik ben in Kiruna, bijna 800 kilometer van Stockholm, alleen aan de rand van een bevroren meer. Het oppervlak is bedekt met 80 cm ijs, ik ben er niet zeker van dat ik erop kan lopen. Dus... ik besluit in plaats daarvan bij het raam te blijven.
Hoe dan ook, ik hoef niet ver te lopen. Ik kijk vol verwachting omhoog naar de lucht, in de hoop dat in de wolken de natuur een bijzonder schouwspel laat zien.
Om 23.00 uur kom ik weer binnen om op te warmen. Ik heb 200 foto's gemaakt, waarvan 180 onscherp, maar ik maak me geen zorgen. Deze beleving is het enige dat ik nodig heb.
Eeuwige belevingen en herinneringen
We zijn ervan overtuigd dat het in moeilijke tijden zoals die we vandaag meemaken, het belangrijkste is om vast te houden aan deze momenten van vreugde, leven en avontuur die reizen ons biedt. Deze vaak onverwachte momenten, die we innig koesteren zijn ons erg kostbaar. We hopen dat ze uw dag hebben opgefleurd en dat ze u terug laten kijken op uw eigen bijzondere reismomenten.