We reisden met ons gezin (een dochter van tien) en we bezochten de mysterieuze steden van de zijderoute. Tussendoor hadden we een overnachting in een yourt en een homestay.
We hadden hier lang naar uitgegeken en er waren vele dingen die we nooit gaan vergeten.
Sommige gebouwen zijn fantastisch mooi gerestaureerd. Je waant je soms in een sprookje van 1001 nacht ! Een paar keer hebben we kunnen zien hoe tapijten werden gemaakt en onze dochter heeft tot haar grote blijdschap ook eens mogen proberen. We hebben tientallen bruidskoppels gezien en een keer werden we ook uitgenodigd in het huis van de bruid, we konden zien hoe ze gelukwensen kreeg van haar familieleden. Iedereen was uitbundig, er werd muziek gemaakt, heel leuk om te mogen meemaken.
De dag van het bezoek aan de citadel van Alexander was het echt barslecht weer maar een ontmoeting met traditionele vrouwen uit Fergana die helemaal uit de bol gingen omdat ze Belgen hadden ontmoet maakte de dag toch een beetje zonnig.
Het was een hele lange autorit naar het joertenkamp maar de aanblik bij aankomst was onbeschrijfelijk, ondanks de zware regenval. Die avond hebben we kamelen gezien, we hebben ons verbaasd over de reuzegrote kevers, en genoten van het kampvuur en mooie folk muziek van Ashok. De volgende ochtend alweer een onverwachte ontmoeting met arenden die zomaar langs de weg zaten. En duizenden klaprozen !
We hebben genoten van de kook workshop met de lieve mensen in de homestay. Vooral mijn dochter vond het heerlijk dat ze ook betrokken werd in de activiteiten. De kinderen des huizes waren heel enthousiast over onze komst - ze hebben ons hun school getoond en we mochten op bezoek komen in een klas waar Engels werd gegeven. Uniek !!
Onze dochter vond het ook heel leuk om ook een kleifiguurtje te leren maken tijdens ons bezoek aan de pottenbakkerij.
Tijdens ons verblijf in Samarkand ging de president van Zuid-Korea op bezoek komen. Leuk en grappig om te zien hoe de stad zich van haar beste kant liet zien met een likje verf, de verlichting werd gecontroleerd, bloemen werden geplant en dansers/muzikanten moesten repeteren voor het hoog bezoek.
Eindelijk de mooie steden met de magnifieke bouwwerken te kunnen zien ! Overnachten in een yourt was een belevenis.
De mensen zijn hartelijk, vriendelijk, nieuwsgierig naar buitenlanders – alle mensen, ook politie en douanepersoneel.
We hadden meestal mooi weer zonder te warm te zijn.
We hadden altijd een gids bij ons, die ons met raad en daad bijstond. Geen inspanning was hem te veel en hij wist overal de leukste restaurantjes (niet onbelangrijk). Ook de chauffeur was een plus, zo verloren we nooit tijd.
Het is blijkbaar niet verplicht om op de achterbank van een auto 3 gordels te hebben en wij waren in de auto constant met 5 dus telkens was een iemand niet vastgegespt.
Tijdens het plannen kregen we van het reisbureau eigenlijk weinig voorstellen (ondanks herhaaldelijk vragen) i.v.m. activiteiten voor kinderen, muziekvoorstellingen, dingen te bezoeken. We hebben de indruk dat ze vooral de 'standaard' programma's wilden 'verkopen' en niet echt kennis hadden. Ulugbek's observatorium en de tombe van Daniel (toch wel topattracties) waren bijvoorbeeld niet voorgesteld/opgenomen in het programma.
Achteraf gezien hadden we nog meer zaken moeten laten opnemen in het programma, bijvoorbeeld in Samarkand Abd i Darun en Abd i Birun, Ishrat Khana, Kosh Khovuz moskee, Khodja Ahrar. Dingen waarvan we dachten te kunnen bezoeken op een vrije dag maar waar niets van terechtgekomen is.
De journey book die we kregen bevatte info die niet meer up to date was.
De Magok-i-Attari mosque in Bukhara zou Boeddhistische en zoroastrische archeologische resten bevatten (ook volgens onze Lonely Planet) maar onze gids had hier nog nooit van gehoord en ook de verantwoordelijke in de moskee (nu een tapijtenmuseum) ontkende dat er iets te zien was. Raar.
De manier van restaureren van eeuwenoude gebouwen was wel hier en daar wel triest...
De angst/haat tegenover de joden is iets waar we van schrokken